Ik schreef al eerder over mijn buren en de slechte ervaringen met sommige van hen. Ik heb gelukkig ook hele lieve buren. Met een daarvan ben ik net naar het tuincentrum geweest om aarde en wat plantjes voor mijn tuin te halen. Zij heeft namelijk een auto en is altijd bereid te helpen.
Alleen zijn betekent dat je creatiever en assertiever moet zijn dan wanneer je met zijn tweeën bent. Dus op mensen afstappen en vragen om hulp. Lastig vind ik dat maar ja in je eentje binnen blijven zitten en hopen dat alles vanzelf goed komt is niet een erg succesvolle methode gebleken. Je moet erop uit, zorgen dat je krijgt wat je nodig hebt op wat voor manier dan ook.
En buren zijn in dat geval letterlijk en figuurlijk makkelijk te bereiken. Sommige buren dan. Helaas gaan juist zij binnenkort verhuizen. Weer afscheid nemen dus. En loslaten maar weer. Mijn leven wordt steeds leger zo.
Ik houd me vast aan de permacultuurprincipes, mijn leidraad in het leven. In dit geval is dat: het probleem is de oplossing. Altijd een lastige.
Het probleem is leegte en de oplossing is dan dus ruimte voor nieuwe dingen en mensen.
Een column als deze kan wat mij betreft zó in het Volkskrant Magazine. Zou misschien zelfs wel een verbetering betekenen. Op de plaats van Hanna Bervoets, zou ik denken. – Even aanmelden dus maar!
B.