Dag 70

Precies tien weken geleden ging ik in quarantaine vanwege corona(achtige) klachten. Nu durf ik, heel voorzichtig, te zeggen dat ik van die klachten misschien wel genezen ben. Ik heb geen terugvallen, geen verhoging, geen gesnotter, griephoofd en benauwdheid meer. Nu moet ik alleen nog even herstellen van het ziek zijn.

Mijn conditie is pet. Ik ga wel naar buiten, even naar het bos om te wandelen of een stukje fietsen. Ik doe boodschappen. Maar ik ben heel traag en moet lang uitrusten als ik buiten ben geweest. Trampoline- of touwtjespringen zit er nog helemaal niet in. Af en toe til ik een paar keer mijn halters op om een beetje spierkracht terug te krijgen.

Ik ben nu ruim twee en een halve maand niet in de stad geweest, 6 km fietsen, en heb geen idee hoe de lock down daar was en hoe het er nu is kwa drukte en winkels. Mis het soms maar ook niet echt.

Doordat ik nu veel langzamer ben als ik fiets of wandel en regelmatig op een bankje ga zitten zie ik veel meer. Juist als je stilzit of staat in het bos komen de vogels, die zich verstoppen als er iemand aan komt, weer tevoorschijn. Voor een vogel, of ree, of hazelworm, ben jij er niet als je niet beweegt. Dat heeft ertoe geleid dat ik een boomklever- en een bonte spechtennest heb ontdekt. Ik heb kunnen bestuderen hoe oudere vogels de jongen voeden.

En ik zag in mijn tuin, die ik kan bestuderen vanaf mijn bank, de tortelduiven, huismussen en pimpelmeesjongen uitvliegen en gevoerd worden. Op deze manier heb ik toch van alles meegekregen van de lente en het buitenleven. En daar prijs ik me gelukkig mee.

boomklevers, foto wikipedia

Een gedachte over “Dag 70”

  1. Wat duurt het lang. Sterkte. Ja veel kijken en luisteren. Herkenbaar in mijn zelfgekozen quarantaines. Nooit zoveel vogelgeluiden leren kennen als in die jaren dat ik als enige op een camping stond.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.