Precies een jaar geleden vandaag kwam er een eind aan mijn relatie met T. Een eind aan een stormachtig begonnen liefde, aan een tijd vol verwarring, verwachtingen, pijn, verdriet, afscheid, dakloosheid, ruzies, teleurstellingen maar zeker ook vlinders, liefde, warmte, ontdekkingen, nieuwe manieren van kijken, van zien, van voelen en aanraken.
Het afgelopen jaar gaf weer andere verwarring, verwachtingen, pijn, verdriet, afscheid en teleurstellingen maar ook meer tijd om te schrijven en lezen, andere ontdekkingen, meer rust in mijn leven en hoofd en meer tijd alleen.
Alle plussen en minnen tegen elkaar afstrepen geeft nooit een eerlijk beeld over gevoelens. Wat ik gewonnen heb kan nooit afgewogen worden tegen het verlies. Ik denk dat ik meer plussen op kan noemen van het alleen zijn, geen relatie hebben, maar dat wil niet zeggen dat dat beter is. Ook niet dat het slechter is. Dit is het nu. En daar moet ik het mee doen.
Genieten van wat er is en proberen niet al te hard te verlangen naar wat er niet is. Net als het hele leven dus eigenlijk. Zoals ik al in mijn motto had staan; vallen, opstaan en weer doorgaan.
Ben van dezelfde plussen, minnen, vallen, opstaan en weer doorgaan. Herkenbaar stukje dus. Dank je.
Wat een rijkdom aan evenwichtige gedachten na één jaar verlies en winst! – C.
vallen opstaan en weer doorgaan, en nog veel meer mooie woorden in je stukje, herkenbaar en heel heel mooi!