Ik hou van fleece, het is warm en licht van gewicht, dier- en heel milieuvriendelijk want gemaakt van plastic afval, gebruikte petflessen. Recycling dus, een goed idee. Dat dacht ik tenminste altijd tot ik het artikel in de Volkskrant van Frank Meester met de confronterende kop: En het milieu red je er ook niet mee, afgelopen zaterdag las.
In dit artikel wordt als een van de nadelen van fleece de lelijkheid van de kleding genoemd maar dat is een argument waar ik niets mee kan, dat is iets persoonlijks en wat mij betreft geen of weinig overweging om iets wel of niet aan te schaffen. Maar er wordt ook uitgebreid ingegaan op de nadelen en het milieu -onvriendelijke van fleece en dat gaat dan over de productie en over het afval: microplastic, de kleine deeltjes die losraken bij het gebruik en die eindigen in het milieu en dus in dieren en mensen. En in de oceaan waar het de plastic bouillon vormt, de dunne en nog geniepigere variant van plastic soep.
Niet alleen milieu -onvriendelijk dus maar ook nog eens direct ongezond vanwege inademen en inslikken van deze deeltjes. “Wat de effecten voor de gezondheid precies zijn, is nog onduidelijk.” aldus dus artikel. Ik kan met mijn boerenverstand al wel bedenken dat die niet erg best zijn en wat mij betreft hoeft er geen onderzoek naar gedaan te worden. Ik sta meestal op het standpunt: waarom zou je eerst de hele boel verpesten om er pas na harde bewijzen dat iets ongezond is er mee te stoppen. Dit vind ik toepasbaar op kernenergie, klimaatverandering, normen voor luchtvervuiling etc.
Omdat ik al een tijd geleden heb ingezien dat ik de wereld (helaas) niet kan redden, wat dat dan ook maar mag betekenen maar dat is voer voor een heel ander artikel, beperk ik mij tegenwoordig tot het trachten te redden van mijzelf en mijn directe omgeving en het hopelijk niet veel erger maken van de rest van de wereld. Dat het binnenkrijgen van deze deeltjes niet gezond voor mij is lijkt me duidelijk.
Een confronterende telling en inspectie van mijn huis komt tot een groot aantal fleeceproducten: dekens, truien, een kamerjas, een sjaal, voeringen van regenjassen, handschoenen, een muts en wie weet wat ik allemaal nog over het hoofd heb gezien.
En dat adem en eet ik dus allemaal in en op. Elke nacht onder die dekens en vrijwel elke dag iets van kleding. Weg ermee dus? Maar hoe? Bij het plastic afval?
Milieubewust en gezond leven wordt steeds lastiger in deze maatschappij.
(Fleeced again: How microplastic causes macro problems for the ocean)