Gisteren kwamen de 2 bomen die ik besteld had, een perzik en een moerbei. Toch nog onverwachts want ik dacht dat de bestelling niet doorgekomen was. En vandaag woon ik hier precies 2 jaar.

Het planten van bomen voelt heel anders dan het planten van struiken of het zaaien van groenten en kruiden. Bomen zijn voor altijd, in ieder geval voor heel lang, zeker een moerbeiboom kan heel oud worden. En heel groot dus ik zal m moeten snoeien hoezeer dat ook tegen allerlei principes ingaat.

Het voelt alsof ik besloten heb dat ook ik hier nog heel lang ga wonen. Ik was me er niet van bewust dat ik dat besloten had. Ik heb dat ook nooit eerder gehad. Nooit eerder de drang tot settelen gehad en eigenlijk heb ik die nog steeds niet.

Toch zetten die bomen mij aan het denken. Als ze eenmaal aangeslagen zijn wordt het lastig ze weer mee te verhuizen mocht ik hier weggaan en misschien willen eventuele volgende bewoners van dit huis ze niet en moeten ze alsnog weg. Het voelt als verantwoordelijkheid. Bleh.