Op de maandelijkse familiewandeling afgelopen week was de opkomst bedroevend laag, mijn moeder en ik waren de enige die op kwamen dagen. En het was nog wel een van de topwandelingen: de Veluwezoom van Dieren over de Posbank naar Velp of Rheden.
Als mijn financiële en lichamelijke toestand het enigszins toestaan ga ik mee. Niet alleen om het wandelen en het buiten zijn maar zeker ook om het contact met familie en meelopers te onderhouden. Tenminste het deel van de familie dat ook van wandelen houdt en tijd en zin heeft om mee te gaan.
Dat worden er wel steeds minder, de steeds hogere leeftijd van de leden komt met de nodige kwalen en handicaps waardoor mensen afvallen.
De discussie is nu of de wandelingen korter en makkelijker moeten worden zodat zo veel mogelijk mensen kunnen blijven komen, of niet. Ik neig zelf naar die laatste optie omdat ik denk dat als je de lat steeds lager legt je ook steeds minder kan. Use it or Lose it dus. Wat je niet gebruikt verlies je. Dit geldt voor spieren maar ook voor hersenen en vaardigheden. En voor nog veel meer. Je moet blijven trainen en oefenen.
Daarom wil ik voor mijzelf in ieder geval liever steeds meer proberen in plaats van toegeven aan ouderdom, ziekte en slijtage. Leg ik de grens liever hoger dan lager. Ondanks de pijn en moeite die dit soms kost.
Maar als dit betekent dat ik uiteindelijk in mijn eentje overblijf bij de familiewandelingen schiet dat uiteraard zijn doel voorbij.
helemaal mijn idee, liever bijna niet te doen, dan niet doen. Ik geniet ook van de uitdaging en het tevreden gevoel achteraf.
Liever bijna niet te doen, dan niet doen een geweldige vertaling van Use it or Lose it!