Hunkering

Mijn lichaam hunkert, moet afkicken van haar lichaam, vertoont ontwenningsverschijnselen. Het is onrustig, spieren en pezen staan strak, inwendig trilt, slaat en schopt alles, het gaat alle kanten op behalve naar buiten. Het kan er niet uit en het kan niet ontspannen. Ik zit gevangen in mijn lijf.

Aanrakingen van anderen helpen niet, alsof je alcoholvrij bier aan een alcoholist geeft, die trapt daar niet in. Bewegen lijkt even te helpen maar dat is schijn.

Een vriendin noemt het huidhonger, het verlangen naar een ander lichaam. Dat komt in de buurt maar gaat niet over een specifiek lichaam, een specifiek iemand. Dit wel. Dat je zo fysiek iemand kan missen is nieuw voor mij. Had ik alleen dat nog dan was ik beter af, rustiger, stabieler.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.