Voor het eerst in mijn geschiedenis met mijn stappenteller vertoont de grafiek een Flatline. Het aantal stappen elke dag van de afgelopen week is afgerond nul. Ik ben bewegingstechnisch dood.

Mijn brein aan de andere kant is spontaan weer tot leven gekomen, daar begint van alles weer te stromen. Kon ik de afgelopen dagen niet meer aan dan herhalingen van Dr. Phil, Hollands Next Topmodel en kattenfilmpjes op Facebook, gisteren werd het wakker, ik ging weer denken en moest weer lezen.

‘S morgens eerst ‘De oude man en de kat’ een klein en lichtgewicht boekje en ’s middags liggend op de bank verder gegaan in ‘Misleid door toeval’ van Nassim Nicholas Taleb. Dit laatste boek met ondersteuning van uitgekiende plaatsing door kussens. Tenslotte heb ik ook nog een hele nieuwe verhalenbundel bedacht.

Sinds de hersenen het weer doen ben ik ongeduldiger geworden. Ik wil aan de slag en naar huis. Maar ik moet eerst even uitrusten en bijkomen van het typen van dit stukje, dan nog opnieuw leren lopen, niet meer duizelig zijn en mijn kracht terugvinden zodat ik mijn rugzak weer zelf kan dragen en eten kan maken.