Ik zoek het een maar ben bang voor het ander.

Alleen zijn is erg belangrijk voor mij, zo belangrijk dat ik er al meerdere relaties door heb verloren, terwijl relaties en verbindingen met anderen ook heel belangrijk zijn voor mij. Hoe kan dat? Waarom doe ik dat?

Ik heb het alleen zijn nodig om te weten wie ik ben, om te weten wat ik voel en om te kunnen denken en schrijven. Het is een wezenlijke behoefte, een bijna fysieke noodzaak. Maar ik heb ook samenzijn nodig, verbinding voelen met een ander. De kunst is om het alleen zijn en de verbinding zo te combineren dat je je er allebei goed bij voelt.

Tegelijkertijd is de absolute eenzaamheid, het grote zwarte gat, mijn grootste angst. Ik zoek de eenzaamheid maar ben er ook bang voor. De kunst is altijd weer een goede tussenweg te vinden. Maar een goede tussenweg voor mijzelf is vaak iets anders dan een goede omgang met de ander. Daar loopt het vaak spaak.

Alleen zijn en eenzaamheid zijn twee kanten van dezelfde medaille. Net als verbinding voelen en jezelf verliezen twee kanten zijn van een medaille.

Het leven is een continu zoeken naar evenwicht tussen verschillende behoeftes. Van jezelf en van anderen.