Wald·ein·sam·keit (valt ainzaːmkait): 1. De eenzaamheid van het bos omarmen 2. Natuurlijke geborgenheid 3. Het romantische verlangen om moederziel alleen de bossen in te trekken. (getsalt.com)
Weer zo’n mooi Duits woord. Het Nederlands heeft volgens mij nauwelijks vergelijkbare woorden, en al helemaal geen vergelijkbare bossen. Ik woon vlakbij het bos maar als ik daar heen ga met mijn romantische bosidee raak ik vaak snel gefrustreerd door alle mensen die met de auto komen, alle hondendrollen, alle luidpratende lunchwandelaars en hardlopers. Pas als ik echt een eind van de parkeerplaats ben wordt het iets rustiger maar tegen die tijd loop je tegen een met hekken omzoomde golfbaan en de snelweg.
Misschien ligt het aan mij. Ik verlang vaak naar eenzaamheid, rust en geborgenheid, vooral in tijden dat het niet zo goed gaat. Dit is zo’n periode. Dus toen ik vanmorgen opstond en naar de tuin keek of de vogeltjes er al waren en tot mijn grote schrik ontdekte dat de nieuwe buren alle struiken gekapt hebben waar de meesjes, musjes, roodborstjes en anderen hun woning hadden gevonden sinds de buren aan de andere zijde de grote haag vervingen door een schutting, toen knapte er iets.
Ik vind het helemaal niet erg om in een donker, klein huisje te wonen. Het voelt veilig, geborgen. Maar aan alle kanten wordt dat gevoel bedreigd. Aan de voorkant kunnen gemeente en buren niet wachten om de vlinderstruiken tot op de bodem af te zagen. Mijn achtertuin was een min of meer omsloten veilig plekje voor kleine beestjes en nu zit er een gapend gat waardoor de buren rechtstreeks mijn keuken en douche inkijken. De herrieoverlast wordt steeds erger zodat ik steeds meer het huis uitvlucht.
Wat is dat toch met mensen dat ze zodra ze ergens gaan settelen de natuur, of wat daar voor door moet gaan, vernachelen. Omhakken, wegblazen, onderdrukken door asfalt en tegels. Ik snap het niet. En waarom moet alles met zoveel lawaai/geweld gepaard gaan.
Had ik maar een huisje in het bos, hoog in een boom, met alleen het geluid van vogels, het geritsel van bladeren, de regen en de wind.