Vandaag is het valentijnsdag. Ik heb er niets mee, al die commerciële onzin hoeft voor mij niet. Als ik behoefte heb mijn liefde te uiten doe ik dat op het moment dat mij uitkomt. Maar

Omdat mijn geliefde T. mij 2 weken geleden verlaten heeft heb ik heel erg de neiging hier wel iets mee te doen. Ik weet dat ik haar met rust moet laten, dat zij afstand wil. Maar ik wil geen afstand, ik voel geen rust en opluchting. Ik voel alleen maar pijn, eenzaamheid en ellende. En dat wil ik haar laten weten, niet om te straffen maar omdat ik die verbinding nog voel, omdat ik gewend ben mijn gevoelens met haar te delen, omdat er nu een groot gat zit dat ik niet weet te vullen en dat knaagt.

Feestdagen zoals kerst, oud en nieuw en valentijnsdag zijn wat mij betreft gewone dagen. Dagen om te lezen, te schrijven, te wandelen of wat het dan ook is waar ik op dat moment mee bezig ben.

Behalve als je alleen bent, geen relatie hebt dan betekenen die dagen ineens wel iets, dan drukken ze je met de neus op dat feit. Alleen, eenzaam, niemand die tijd voor je heeft omdat ze bij geliefden of familie zijn.

Na jaren van relaties geldt dit nu dus ook voor mij. Au.