Het gaat helemaal lekker met het schrijven van mijn boek, ik zit in een ritme, een flow. De hoofdstukken volgen elkaar steeds sneller op en ik krijg steeds meer het idee dat het heel misschien nog wel eens ooit zou kunnen gaan lukken.

Tot ik een paar dagen geleden opstond en merkte dat mijn armen het niet meer deden, geen kracht meer alleen nog maar pijn. Stuk.
Shit, f.ck, k.t. Niet weer rsi, of is het ‘gewoon’ de fibromyalgie?

Het maakt niet uit, ik kan er niets meer mee. Het enige dat ik nu nog kan met dit lichaam is lopen, lezen en netflix kijken. En natuurlijk huilen, vloeken, jammeren, bier drinken en balen. En piekeren over hoe het nou verder moet met mijn boek. Dit zal toch niet weer iets zijn waar ik niet verder mee kan omdat mijn lichaam dwars gaat liggen?

Mijn bewegingsvrijheid is weer kleiner geworden.