Selectief geheugenverlies

Het allervervelendst van geheugenverlies is niet het s ‘morgens wakker worden en niet weten waar of zelfs wie je bent, al is dat ook heel erg, verwarrend en eng. Maar het ergst is toch wel dat geheugenverlies selectief is maar dat je niet zelf bewust die selectie maakt.

Zo blijf je dus in het bos lopen met herinneringen die je liever niet meer zou hebben als: ‘op deze omgevallen boomstam hadden wij dat goede gesprek waarna we weer dichterbij elkaar kwamen’, hier vonden we onze eerste biefstukzwam die we later samen geproefd hebben en die niet lekker was’; ‘over deze wandeling deden we uren omdat we onderweg allerlei mosjes bestudeert hebben’ en ‘ hier waren we verdwaald maar dat gaf niets want we waren verliefd en hé dan kan je niets overkomen’.

En tegelijkertijd vragen als: ‘hoe was de route nou toch alweer?’, ‘wat is er nou eigenlijk besloten op die vergadering?’, ‘en wanneer heb ik die afspraak en met wie?’.

Zo krijg je nooit rust in je hoofd, zelfs of vooral niet tijdens een wandelingetje in het bos waar je zo vaak bent geweest.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.