De afgelopen weken heb ik mezelf ondergedompeld in alcohol, slaap- en peppillen om de depressie en het grote zwarte gat zover mogelijk van me vandaan te houden. Om me te verdoven en niet teveel hoeven voelen.

Tot ik mezelf ineens zag afglijden net als die vrouw in de buurt die in een paar maanden veranderde in een verslonst oud vrouwtje met de gordijnen de hele dag dicht dat alleen nog maar buiten kwam om bier en wc-papier te kopen.

Dat is nou ook weer niet de bedoeling al was er even een lichte twijfeling of ik het zover zou laten komen, het is misschien makkelijker dan alles onder ogen komen en doorgaan.

Toch maar niet. Vandaar dat ik eerst gestopt ben met drinken, dat was niet zo heel moeilijk. Maar het stoppen met de slaap- en peppillen was een stuk lastiger. Nu zit ik weer op mijn gebruikelijke onderhoudsdosis amitriptyline maar hoewel ik daar eerst heel goed en lang op sliep lijkt dat nu over. Weer ouderwets halve nacht wakker gelegen en dus bekaf en een zwaar hoofd bij het opstaan.

En dan niet weer naar de paracetamol met cafeïne grijpen want dan kom ik nooit uit die cirkel.

De blijheid van gisteren in het bos is al weer weg helaas. Toch maar weer proberen straks even naar buiten te gaan, misschien helpt dat iets.