Vorige week overleed de striptekenaar Jan Steeman op 84-jarige leeftijd. Hij was een goede vriend van mijn ouders en een reservevader voor mij en mijn broer als mijn ouders onverhoopt op jonge leeftijd zouden overlijden. Dat is gelukkig niet gebeurd maar ik kan me nog goed herinneren dat mijn broertje en ik logeerden bij de Steemannen. 4 zoons hadden ze en het was er altijd chaotisch druk en gezellig.

Gisteren overleed mijn oom Louis, de zesde broer van mijn vader die inmiddels niet meer leeft. Zowel mijn vader als mijn moeder komen uit grote katholieke Brabantse gezinnen. In mijn herinnering was ome Louis een vrolijke en levenslustige figuur. De laatste keer dat ik hem zag, bij een begrafenis van een van de andere broers, zat hij in een scootmobiel.

Steeds meer mensen, familieleden, vrienden, tv-persoonlijkheden (Mies Bouwman, Sonja Barend) en dingen (De vpro-zondagavond met Koot en Bie,  de V%D, typemachines) verdwijnen als je ouder wordt. Vanzelfsprekendheden die altijd ergens op jouw voor- of achtergrond aanwezig waren. Die jouw persoonlijke bestaan kaderden, houvast boden in een verder steeds veranderende wereld. Steeds verder brokkelt het leven dat jou gevormd heeft af, steeds minder houvast blijft over tot je zelf als laatste verdwijnt.

Maar dat nu nog even niet.