Je ziet ze weer regelmatig dit seizoen, de mannen (m/v/x) met hun apparaten. Gekleed in een uniform van dikke, beschermende kleding, gehoorbeschermers, schoenen met stalen neuzen, reflecterende jassen, handschoenen. In vol ornaat, klaar voor de strijd.

Ze zijn altijd met twee of meer. Geven elkaar rugdekking en vormen een linie. Het lawaai en de benzinestank van blowers en branders hangt als een onzichtbare wolk om hen heen. Een schild tegen de vijand. Een wagen volgt hen om de slachtoffers bijeen te vegen, uit het zicht te onttrekken. Te verzwelgen.

De strijd tegen die brutale grassprieten die zich zomaar overal durven te vertonen en de wanordelijke, anarchistische, maar een beetje in het rondfladderende, kleurige blaadjes is er een die nooit gewonnen lijkt te worden. Maar ze houden dapper stand, de mannetjes, de soldaten van het ordelijke leven. In hun eeuwige strijd tegen het natuurgespuis.