Als ik ‘s morgens of ‘s avonds in bed lig en naar de radio luister word ik steeds vaker overvallen door machteloosheid, wanhoop en woede. Hoe heeft het zover kunnen komen met de Homo sapiens dat  onze wereld geregeerd/gedicteerd wordt door miezerige mannetjes (m/v/a) (ik noem geen namen, die liggen voor de hand en zijn inwisselbaar) die wedstrijdjes verplassen en -schieten houden waarbij ze het leven van al hun medeaardbewoners op het spel zetten? Walgelijke egotripperij te koste van duizenden, miljoenen en wellicht miljarden mensen en andere dieren, planten, en hele ecosystemen.

Ergens in de geschiedenis hebben wij als soort een afslag gemist of zijn we van het padje geraakt.

Alle problemen als klimaatveranderingen, vervuiling van bodem, lucht en water, ontploffende chemische fabrieken, instortende kerncentrales etc. etc. zijn al erg genoeg om je een leven lang zorgen te geven maar ze vallen in het niet bij de mogelijkheid van het  opnieuw gebruiken van kernwapens. Een dreiging die lang hypothetisch leek maar die nu ineens akelig reëel en dichtbij lijkt.

Ik ga geen poging wagen te verklaren hoe wij hier beland zijn. Vroeger dacht ik nog dat ik de wereld kon veranderen, ‘beter’ kon maken door actie te voeren, te discussiëren en brieven naar de krant te sturen, tegenwoordig voel ik me zo klein en machteloos dat ik niet verder kom dan mijn kop diep onder de dekens te steken met een boek, mijn vrienden te bezoeken om te proberen dit alles kortstondig te vergeten en te hopen dat het allemaal goed afloopt. Ik ben bang dat er meer moet gebeuren. Maar wat?