Gebrek is een groot woord gaat over een vrouw, Skip, die na jaren varen terug komt op het vasteland en daar als vanzelf in haar verleden glijdt. Dezelfde mensen, plaatsen en patronen die ze jaren geleden ontvluchtte blijken nog vrijwel onveranderd te bestaan. Het lijkt een makkelijk thuiskomen maar is het dat wel?

Nina Polak schrijft heel precies. De woorden kloppen, de zinnen vloeien. Geen compromissen en verzachtende taal maar de werkelijkheid zoals die gevoeld wordt. Oprecht en rauw om dat  veelgebruikte woord nog maar eens te gebruiken.

Naast de strubbelingen die de hoofdpersoon doormaakt komen zijdelings de thema’s die in deze tijd spelen aan bod. Geen meningen, slechts observaties.

Jarenlang heb ik nauwelijks Nederlandse literatuur gelezen, te veel geneuzel op de vierkante millimeter naar mijn smaak maar er is een nieuwe stroming binnengedrongen. Misschien was die er al langer maar heb ik het gemist. Mensen als Lieke Marsman, Hanna Bervoets, Femke Schavemaker, Marieke Lucas Rijneveld, Auke Hulst en Nina Polak schrijven over de wereld zoals die nu is en hoe het is om je daarin staande te (moeten) houden. (Er zijn er vast veel meer, die hoop ik nog te ontdekken.)

Hoe het is om niet de geijkte paden te volgen om vrijwillig of gedwongen door omstandigheden af te wijken van wat als normaal gezien wordt. Ze werken met thema’s die nu actueel zijn. En ze kunnen verdomd goed schrijven!