Afgekeurd

De brief viel op de mat terwijl ik half wezenloos op de bank hing, herstellend van een heftige migraineaanval. Ik hoorde hem vallen maar wist nog niet wat het was, het zou goed het plaatselijke sufferdje kunnen zijn en daarvoor was het niet de moeite mezelf rechtop te zetten. Daarvoor klopte en bonkte het nog te heftig in mijn hoofd. Moeten bukken was sowieso killing in deze toestand.

Ik vergat het hele ding en zag het pas liggen toen ik het plassen niet langer uit kon stellen. Twijfelde of ik m op zou rapen vanwege het moeten bukken en de angst voor slecht nieuws. Maar aan de andere kant was daar die eeuwige heftige nieuwsgierigheid. Die won.

Het was een dikke envelop. Het logo van het UWV viel pas op toen ik de hem opraapte en omdraaide. Hier had ik op gewacht en toch ook wel met angst en beven naar uitgekeken.

Snel scande ik de eerste pagina. Daar stond het: 100% afgekeurd. Nooit echt gedacht en gewild dat dat nog eens zou gebeuren maar nu stond het zwart op wit.

Tegenstrijdige gevoelens. Opluchting: eindelijk rust maar ook een gevoel van falen: het was me niet gelukt om te voldoen aan de eisen van deze maatschappij. Tientallen jaren had ik het geprobeerd maar nu was het op. Nu zou er hopelijk rust komen.

Dit gebeurde ongeveer een half jaar geleden. Nu word ik al weer bang. Deze afkeuring geldt voor een jaar. Hoe moet het daarna? De regels worden alleen maar strenger.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.